Eigenwaarde voorop!

Door Tariq Shadid – Als je behoort tot een minderheidsgroepering die steeds opnieuw het mikpunt is van hetzes in de media en de politiek, zit je in een allerminst benijdenswaardige situatie. Je kunt uiteraard proberen de waanzin volledig naast je neer te leggen, en je alleen maar te richten op je eigen kring van familie, vrienden en collega’s. Voor sommigen werkt dit, maar voor velen is dit hoogstens een tijdelijke, en vaak onhaalbare oplossing.

Als je de kranten niet meer kunt openslaan zonder een bericht te lezen dat moslims, Marokkanen of andere allochtonen aan de schandpaal nagelt,  en je zelf tot een van deze groepen behoort, ontkom je in ieder geval niet aan het feit dat andere medeburgers deze artikelen wel degelijk lezen, en op zich in laten werken. Ontwijk je de kranten, dan komt hetzelfde op je af via TV, radio, en internet. Zelfs als je een manier hebt gevonden om deze dingen grotendeels te omzeilen, en je eigen leventje te leven, komt het toch uiteindelijk op je af. Er is bijna altijd wel een collega of kennis die je met argwaan bekijkt, of pogingen doet de informatie die hij heeft gekregen over ‘jouw bevolkingsgroep’ op jou toe te passen. Het kan ook in ernstigere vormen van pesterij ontaarden, met alle gevolgen van dien.

Generalisaties zijn vervormde weergaven van de werkelijkheid, in veel gevallen doelbewust verdraaid om bepaalde politieke of sociaal-maatschappelijke doelen te bereiken. De waarheid is meestal geheel anders, zeker vanuit het individu bekeken. Niet iedereen zit op dezelfde manier in elkaar, of heeft van huis uit dezelfde bagage meegekregen. Toch moet er een manier zijn om de situatie te kunnen hanteren, zolang deze niet direct als geheel ten goede kan worden veranderd. Zonder nu te beweren hiervoor een of andere onfeilbare gouden formule te hebben, volgen hier enkele tips die de situatie kunnen helpen leefbaarder te maken.

Geen verantwoording afleggen

Ten eerste ben je nooit verplicht om verantwoording af te leggen voor je afkomst, noch voor de daden van anderen die vanuit de perceptie van je omgeving ‘dezelfde achtergrond’ hebben. Als je hiermee geconfronteerd wordt, en iemand tegen jou over Marokkanen, moslims of andere ‘allochtonen’ begint, vergeet dan niet dat jij het volste recht hebt te weigeren hier een gesprek over te voeren. Als iemand per se met jou bijvoorbeeld over het koningshuis zou willen praten, en jij andere dingen aan je hoofd hebt, ben je daar immers ook niet toe verplicht. Zeg daarom rustig: “Ik heb momenteel geen zin om daarover te praten. Weet je geen leuker of interessanter onderwerp?” Wees bij voorkeur ook zo assertief om direct met een ander onderwerp te komen.

Geen schuldgevoel koesteren

Laat je nooit verleiden tot schuldgevoelens over de daden van anderen. Er is geen enkele logica die dit immers ondersteunt. Mocht je hieraan twijfelen, realiseer je je dan wel dat men zelden op de gedachte komt om zich keurig gedragende autochtone Nederlanders te associëren met de gruweldaden van een massamoordenaar in Alphen aan de Rijn? Moet jouw collega meneer Jansen zich verantwoorden voor de ontvoering van Freddy Heineken, alleen maar omdat die ontvoerder ook een autochtone Hollander was? Waarom zou jij, als zich keurig gedragend persoon, dan vereenzelvigd moeten worden met wandaden van mensen die volgens anderen tot ‘jouw groep’ behoren?

Deze discussie voeren is op zichzelf al niet acceptabel, want als je de discussie accepteert laat je jezelf naar de beklaagdenbank begeleiden, en voer je het verdere gesprek vanuit een volkomen onnodige verdedigingspositie. Mocht je het niet kunnen voorkomen, en krijg jij Mohammed B. of Osama Bin Laden naar je hoofd, pareer dan direct met Tristan van der Vlis, Volkert van der G. of Anders Breivik en duw de ander in de verdediging. In verreweg de meeste gevallen houdt het dan heel snel op.

Actief participeren

Ga sociale evenementen niet uit de weg, maar participeer juist actief in de groep waarin je werkzaam bent of verkeert. Lever hierin een positieve bijdrage, en laat zien wat voor talenten en vaardigheden je in huis hebt. Hoe beter je jezelf sociaal profileert, des te minder zul je kwetsbaar zijn voor confrontaties van het bovenstaande type. Komen mensen dan naar je toe met de positief bedoelde opmerking dat ‘jij toch een heel positieve bijdrage levert in vergelijking met anderen uit jouw groep’, zeg dan dat ze gewoon niet alles moeten geloven wat over ‘jouw groep’ gezegd wordt. Dit kun je meestal veilig zeggen, omdat mensen die haat- of angstgevoelens koesteren jegens een bepaalde etnische minderheid zelden of nooit sociale contacten met mensen uit die groepen hebben, en voor het overgrote deel anderen aan het napraten zijn.

Geen ‘Uncle Tom’ gedrag

Uiteraard mag je kritisch zijn op ‘moslims’ of ‘Marokkanen’ of ‘allochtonen’ die het voor zichzelf en voor anderen verbruien, maar voordat je nu meteen die microfoon gaat pakken en dat van de daken gaat roepen, vraag je vooral eerst af wat de zin hiervan is. Is er een gebrek aan kritiek op hen? Nee, er is juist een overvloed aan. Zouden die lieden gevoeliger zijn voor jouw kritiek dan voor die van anderen, waardoor het nut zou hebben je hiervoor in te spannen? Uiteraard weet je het antwoord hierop evengoed: nee. Die kritiek uiten is vooral zinvol voor jezelf, toch? Je wordt hiermee toch meteen het lievelingetje van de autochtone vreemdelingenhater? Vraag het maar aan de andere ‘Uncle Toms’, zoals we er zovelen om ons heen zien. Je spint er garen bij voor je eigen carrière, over de ruggen van anderen. Dit vind je misschien een uitstekend idee, maar je maakt jezelf hiermee medeveroorzaker van het probleem. Het is maar net waar jij trots op wil zijn; mijn bewondering zou je er in ieder geval niet mee oogsten.

Ik hoef je de namen niet opnieuw te noemen van hen die naam hebben weten te maken door de ‘Uncle Tom’-houding, zonder enige scrupules, en zich vaak op uiterst hypocriete wijze verschuilend achter een of andere vorm van idealisme. Ik heb ze al in eerdere artikelen genoemd, en mijn advies zal altijd zijn om hen puur en alleen te beschouwen als een voorbeeld van hoe het juist niet moet. Er is eerder veel voor te zeggen om op weg naar een werkelijke emancipatie van minderheden, het draagvlak van deze lieden zoveel mogelijk te ondermijnen. Zij vormen het glazen plafond voor de ontwikkeling en emancipatie van de etnische minderheden in Nederland, doordat via hun rol de zelfverloochening wordt verheerlijkt, en als voorwaarde wordt gesteld voor vooruitgang. Zonder waardigheid en zelfrespect is emancipatie echter een wassen neus, en het spreekt daarom voor zich dat de meesten van hen die momenteel als ‘prominent’ worden gelauwerd en gevierd, geen enkel positief effect op de positie van minderheden hebben kunnen uitoefenen, en dat ook nooit zullen kunnen doen.

Eigenwaarde voorop!

Laat de samenleving maar blaten dat jij je moet integreren, en laat dat vooral het probleem blijven van hen die daar een halszaak van maken, aangezien zij de grenzen toch maar zullen blijven verschuiven om jouw ‘anders zijn’ te kunnen benadrukken en handhaven. De werkelijkheid is dat er behoefte is aan emancipatie, en dat jouw zogenaamde ‘integratie’ een allang voltooid proces is. Verkeer niet in de veronderstelling dat enige vorm van knieval je hierbij behulpzaam zal zijn, noch enige versie van ‘mea culpa’.

Hou je rug recht, en wees trots op wie je bent, want je hebt daar alle redenen toe. Je bent mooi, je achtergrond is mooi, Nederland is mooi, het vaderland van je ouders is mooi, jouw cultuur is mooi en je religie is mooi. Je hebt alle bagage aan boord om tot mooie dingen te kunnen komen in dit leven, en laat je hier door niemand van weerhouden. Zet je eigenwaarde voorop, en ga voor al het beste dat je uit jezelf kunt halen!