Samer Issawi’s Brief van de Overwinning

Vertaling door Tariq Shadid – oorspronkelijke tekst in het Arabisch is hier te vinden.

Allahu akbar wa lillahi el hamd
Allahu akbar wa lillahi el hamd
Allahu akbar wa lillahi el hamd

(God is groot, geprezen zij God)

Vooraleerst dank ik Allah voor deze overwinning, en voor de vrijgevigheid waarmee Hij mij deze geschonken heeft.

Ik wil deze brief beginnen met het aanbieden van mijn excuses aan al diegenen die mij in deze strijd gesteund hebben, een strijd van waardigheid en trouw aan de martelaren van Gaza, en de gewonden en bedroefden ten gevolge van de vijandigheden waaraan zij werden blootgesteld toen de Zionisten een gefaalde poging waagden om de Israëlische soldaat te bevrijden ‘vanuit de pot’, zoals zij dat noemen. In plaats hiervan troffen zij een wijd open ruimte aan, ondanks de moderne technologie waarover zij beschikken; en ondanks de steun vanuit de hele wereld, en ondanks de dienstbaarheid van veiligheidsdiensten uit alle delen van wereld, waren zij niet in staat hem te bevrijden.

Ik had gewild dat mijn vrijlating met onmiddellijke ingang zou zijn, dit was mijn standpunt. Nadat echter een aantal politieke gevangenen een open hongerstaking waren begonnen uit solidariteit met mij, en uit angst voor hun welzijn, en uit bezorgdheid over de gevangenenbeweging, en omdat ik niet wilde dat ze voor mij het zelfde lijden zouden moeten doorstaan waaronder ik tijdens mijn hongerstaking geleden heb, voelde ik me gedwongen om het laatste voorstel dat aan me werd gedaan te accepteren. Het betreft een feitelijke gevangenisstraf van 8 maanden, ingaand vanaf het moment dat de overeenkomst wordt getekend, en de terugkeer naar mijn geliefde Jeruzalem.

Allah zij geprezen, de eisen waarvoor ik mijn open hongerstaking had gevoerd, uit loyaliteit aan de martelaren, zijn ingewilligd. Vanaf het begin zijn mijn eisen geweest: de verdediging van de waardigheid van onze natie, het belichten van de schendingen door de bezettingsmacht van de overeenkomsten van het “Verwerkelijking van de Vrijheid” akkoord, het verbod op de re-arrestatie van bevrijde politieke gevangenen in deze deal, de verwerping van het opnieuw bekrachtigen van voorgaande veroordelingen, het een halt toeroepen aan verbanningspraktijken, en het recht op terugkeer naar ons land.

Ten tweede, de onderhandelingen die met mij gevoerd werden door het naar mij toesturen van onderhandelingsteams onder supervisie van onderhandelingsspecialisten en Shabak-agenten, waren zeer uitputtend, en duurden meerdere uren per dag, maar ik ging niet door de knieën. Het eerste voorstel dat ze me deden was dat ik 10 jaar lang naar Gaza verbannen zou worden, maar ik heb dat resoluut afgewezen. Daarna hebben ze me aangeboden om verbannen te worden naar een land van mijn keuze, dus heb ik ze verteld dat ik het hele idee van verbanning verwerp, en dat ik met volledige tegenwoordigheid van geest en totale wilsbekwaamheid het gehele concept van uitzetting afwijs, zelfs als ze me naar het eerbare Gaza zouden verbannen. Hoewel dit een onderdeel is van mijn vaderland, heb ik volgehouden dat ik eis terug te keren naar de heilige gronden, naar mijn huis, in de armen van mijn ouders en mijn familie, en naar mijn dorp. Ik zei, en ik herhaalde: Jeruzalem, of martelaarschap, er is geen derde optie. Ik weigerde te buigen voor de bezetting en diens vernederingen, en ik weigerde een brug te zijn die overgestoken wordt, en ik weigerde het bloed van de martelaren en het gekreun van de gewonden te verloochenen, die gevallen zijn ten behoeve van de bevrijding van de politieke gevangenen.

Alleen al  mijn weigering om verbanning te accepteren, was mijn eerste overwinning over de bezetting, inclusief het weigeren van uitzetting naar Gaza, omdat dit de gewelddadige verdrijvingsoperaties in herinnering roept die de Palestijnen in 1948 en 1967 ten deel vielen. We voeren momenteel een strijd voor de bevrijding van het land en de terugkeer van de vluchtelingen, niet om nog meer bannelingen aan hen toe te voegen. De systematische methoden die door ‘Israel’ worden gehanteerd om de Palestijnen van hun land te verdrijven, en de oorspronkelijke landeigenaren door huurlingen te vervangen, zijn de essentie van de misdaad, en daarom verwerp ik het idee van uitzetting naar om het even welke andere locatie. Ik zei tegen hen:

“Ik prefereer de dood op mijn ziekenhuisbed boven mijn verbanning uit Jeruzalem. Jeruzalem is mijn ziel en mijn leven, en als ik uit Jeruzalem zou worden weggerukt zou het zijn alsof mijn ziel uit mijn lichaam zou worden gescheurd. Er is geen leven zonder Jeruzalem of zonder Al Aqsa, om het even welk land zou na Jeruzalem onvoldoende voor mij zijn, en dus zal ik terugkeren naar Jeruzalem, en nergens anders naartoe.”

Ik beschouwde dit niet als een persoonlijke kwestie die alleen Samer Issawi betreft, maar als een nationale kwestie met de overtuiging en principes waar iedere Palestijn die van zijn land houdt, aan vasthoudt. Het onderhandelingsteam begreep toen dat uitzetting niet tot de mogelijkheden behoorde, en dat het uit de onderhandelingsagenda geschrapt diende te worden.

Ik heb de militaire rechtbank ook meegedeeld dat ik hun zittingen zou boycotten, en dat ik dit gerecht als illegaal beschouw, en de aanwezigheid ervan op Palestijns land eveneens. Hoe kan ik berecht worden in een gerecht dat illegaal is, en waar de magistraten mij aan het veroordelen zijn vanwege het betreden van Palestijnse gebieden, ondanks het feit dat hun gerechtsgebouw illegaal op Palestijnse grond staat? Ik heb hen gezegd dat mijn vertegenwoordiging voor deze rechtbank beschouwd zou moeten worden als een erkenning van de legitimiteit ervan, en van de wettelijkheid van de bezetting op Palestijns land, waarvan absoluut geen sprake is. Om deze reden was de militair rechtbank genoodzaakt om zijn magistraten naar het ziekenhuis te sturen, om kennis te nemen van de redenen voor mijn weigering om in de rechtszaal vertegenwoordigd te worden. Ik deelde hen mijn antwoord mee, hetgeen hen deed ontsteken in irritatie en woede, en dit beschouw  ik als mijn tweede overwinning over de bezetting.

Nadat ze afgezien hadden van het idee van verbanning, begonnen ze te praten over het aantal jaar feitelijke gevangenisstraf, en hun eerste suggestie was 10 jaar, dus begon ik hierop af te dingen nadat ik mijn eis om vrijlating duidelijk had gemaakt, en ik was uiteindelijk in staat om 8 maanden te bewerkstelligen, hetgeen ik als mijn derde overwinning beschouw. De wil van de vijand was gebroken, ten overstaan van de wil van het Palestijnse volk, dat weigert door de knieën te gaan.

Nadat ik hun voorstel van een gevangenisstraf van 8 maanden had geaccepteerd, eiste ik de aanwezigheid van het verdedigingsteam, zodat dit officieel bevestigd en ondertekend kon worden, en om de wettelijke procedures in gang te zitten om deze overeenkomst openbaar te maken, zodat de overwinning waar ik sinds mijn gevangenneming naar verlangd heb – de vrijlating naar Jeruzalem – bezegeld kon worden.

Sindsdien lig ik op dit bed van de overwinning, en stuur ik mijn groeten aan al hen die mij bijstonden, zonder uitzondering, maar ik zal niet specificeren wie dat precies zijn, uit angst voor klachten. Ik waardeer en apprecieer alle mensen die mij gesteund hebben om deze overwinning te boeken, door daden, acties, woorden of gebed, en moge Allah hen zegenen namens mij en namens het Palestijnse volk. Ik groet ook alle soldaten die deelnamen aan deze strijd, ondanks de lange duur ervan. Ze hielden het vol gedurende deze lange periode, tegenover de agressor, en ze weerstonden het lijden en de pijn waar ze door de onderdrukking van de bezetting aan blootgesteld werden, en ze stonden erop om deze strijd voort te zetten tot de overwinning, ondanks alle ellende en kwellingen waar ze door voortdurende arrestaties en verwondingen in hun gelederen van te lijden hadden, en ondanks de verwondingen door rubber kogels, en ondanks de geplengde tranen ten gevolge van de traangasgranaten.

Na al dit lijden zijn wij hier vandaag, en vieren wij de overwinning die werd geboekt dankzij jullie standvastigheid in deze strijd, jullie en alle vrije mensen van de wereld die samen met ons aan deze strijd deelnamen, en deze overwinning bewijst aan de bezetting dat rechtvaardigheid elke keer weer zegeviert, en dat onrecht en zij die dit begaan, altijd verliezen.

Ik stuur mijn zegeningen aan de moeders van de martelaren, en ik begroet de families van de gewonden die hun zielen en ledematen offerden, ten behoeve van de uitvoering en realisatie van het “Verwerkelijking van de Vrijheid” akkoord, en ten behoeve van de anderhalf miljoen landgenoten in Gaza die een zware prijs betaalden in de vorm van een blokkade en uithongering, met het doel hen onder druk te zetten om de soldaat vrij te laten. Ondanks dit, stonden onze mensen in Gaza erop om deze soldaat in bewaring te houden, teneinde de grootste gevangenenruil in de geschiedenis van het Palestijnse volk te bezegelen. Hier zijn wij vandaag, vasthoudend aan al deze offers en verworvenheden, met onze overwinning in deze strijd die wij opdragen aan Gaza. Ik heb de belofte die ik maakte, namelijk martelaarschap of terugkeer naar Jeruzalem, gehouden, en hier is het dan: vrijheid is onderweg, zo Allah het wil.

Werkelijk, iedere keer als ik dacht aan de martelaren en de gewonden en de bedroefden in Gaza, die hun offers brachten voor onze vrijlating, voelde ik me gesterkt en vastberaden, en beschouwde ik het als een verraad aan hen die deze offers gebracht hebben voor onze vrijheid onder het “Verwerkelijking van de Vrijheid” akkoord, om toe te geven en de overwinning los te laten. Mijn overwinning is hun overwinning, en hun lijden was mijn lijden.

Ik zal de onbekende soldaten van de geschreven en audiovisuele media in deze strijd , die een essentiële rol hebben gespeeld in deze grote overwinning, niet vergeten. Ik begroet ook alle dichters, componisten en zangers, die hun steun aan mij verleenden, en hielpen om deze strijd zichtbaar te maken in alle hoeken van de wereld, en een rol hebben gespeeld die niet van minder belang is dan de andere rollen.

Nu pleit ik voor een voortzetting van de volksbeweging en de escalatie ervan op alle fronten, om onze politieke gevangenen vrij te krijgen. Ik roep ook op tot de voortzetting van de politieke en diplomatieke mobilisatie  om de kwestie van de politieke gevangenen te internationaliseren, en om zich tot het Internationaal Gerechtshof te wenden om de rechters van de bezetting onder de internationale wetgeving aan te klagen voor de misdaden die tegen het Palestijnse volk worden gepleegd.

Ik groet jullie, en ik groet jullie standvastigheid, en ik hoop jullie spoedig te ontmoeten, en dat we de werkelijke overwinning van de bevrijding van Palestina zullen vieren, met het Gezegende Jeruzalem als hoofdstad, en zo Allah het wil, zullen wij elkaar ontmoeten in de Heilige Stad.

Jullie zoon en broeder
Samer Issawi
Kaplan Medisch Centrum

Het lied ‘Hungry’, door Doc Jazz, opgedragen aan de strijd van Samer Issawi